Wednesday, December 31, 2008

ႏွစ္သိမ္႔ဆု

စိတ္ရွိလက္ရွိ ပြင္႔ခ်င္ေပမယ္႔
ငါ႔အခ်စ္ကို ရနံ႔မပါဘူးလို႔ တန္ဖိုးျဖတ္ၾကဦးမယ္

တစ္ေနကုန္ လႊတ္ခ်မိတာ
ငါ႔ကိုယ္ငါ ျဖစ္ေနတဲ႔အထိ
သတိလက္လြတ္ ဆြံ႕အ စြာနဲ႔ ။

အဲဒီေလာက္ လြဲလြဲေခ်ာ္ေခ်ာ္
နာက်င္ေၾကကြဲစြာ ျဖတ္သန္းရင္း
အရည္အေသြးေတြ ေလ်ာ႔က်ခဲ႔တာ
အေျဖမွန္ ခ်ျပဖို႔ ခက္ခဲတိုင္း
မ်ိဳသိပ္ရင္းနဲ႔
ဒဏ္ရာက အဆိပ္တက္လာတယ္ ။

စိတ္ရွိလက္ရွိ ပြင္႔ခ်င္ေပမယ္႔
ငါ႔အခ်စ္ကို ရနံ႔မပါဘူးလို႔ တန္ဖိုးျဖတ္ၾကဦးမယ္ ။
ထားပါေတာ႔
အမွတ္ေပးစဥ္းမ်ဥ္းအရ
ႏွလံုးသားအဟာရ ခ်ိဳ႕တဲ႔ေနတယ္ဆိုရင္
ငါ႔ရဲ႕ က်ဆံုးမႈဟာ
ခမ္းနားစရာ မလိုဘူး ။ ။

စိတ္ရွိလက္ရွိ ပြင္႔ခ်င္ေပမယ္႔
ငါ႔အခ်စ္ကို ရနံ႔မပါဘူးလို႔ တန္ဖိုးျဖတ္ၾကဦးမယ္

တစ္ေနကုန္ လႊတ္ခ်မိတာ
ငါ႔ကိုယ္ငါ ျဖစ္ေနတဲ႔အထိ
သတိလက္လြတ္ ဆြံ႕အ စြာနဲ႔ ။

အဲဒီေလာက္ လြဲလြဲေခ်ာ္ေခ်ာ္
နာက်င္ေၾကကြဲစြာ ျဖတ္သန္းရင္း
အရည္အေသြးေတြ ေလ်ာ႔က်ခဲ႔တာ
အေျဖမွန္ ခ်ျပဖို႔ ခက္ခဲတိုင္း
မ်ိဳသိပ္ရင္းနဲ႔
ဒဏ္ရာက အဆိပ္တက္လာတယ္ ။

စိတ္ရွိလက္ရွိ ပြင္႔ခ်င္ေပမယ္႔
ငါ႔အခ်စ္ကို ရနံ႔မပါဘူးလို႔ တန္ဖိုးျဖတ္ၾကဦးမယ္ ။
ထားပါေတာ႔
အမွတ္ေပးစဥ္းမ်ဥ္းအရ
ႏွလံုးသားအဟာရ ခ်ိဳ႕တဲ႔ေနတယ္ဆိုရင္
ငါ႔ရဲ႕ က်ဆံုးမႈဟာ
ခမ္းနားစရာ မလိုဘူး ။ ။

Read More...

လြတ္က်ျခင္း

သူမရဲ႕ တစ္ဖတ္သတ္စီရင္ျခင္းမွာ
နာၾကည္းရေကာင္းမွန္း မသိတဲ႔
ဒဏ္ရာကို ခဏ ခဏ ခြဲၾကည့္မိတယ္

ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူမအတြက္
မလိုအပ္ဆံုးလူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ
အလိုအေလွ်ာက္ သိလိုက္ရတဲ႔ အခ်ိန္မွာ
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔
ေရေ၀းတဲ႔ သစ္ပင္လို
တစ္ကိုယ္စာ အရိပ္ေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ ။

အခ်စ္တစ္ခုအတြက္
တစ္ဘ၀စာ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နဲ႔
အိပ္မက္ မက္ခဲ႔တာ
အခုမွ
ကိုယ္႔ဖာသာထိုးစိုက္မိတဲ႔ ဆူးကို
႐ူးသြပ္စြာ ခ်ိဳၿမိန္ရင္း
သူမရဲ႕ တစ္ဖတ္သတ္စီရင္ျခင္းမွာ
နာၾကည္းရေကာင္းမွန္း မသိတဲ႔
ဒဏ္ရာကို ခဏ ခဏ ခြဲၾကည့္မိတယ္ ။ ။

သူမရဲ႕ တစ္ဖတ္သတ္စီရင္ျခင္းမွာ
နာၾကည္းရေကာင္းမွန္း မသိတဲ႔
ဒဏ္ရာကို ခဏ ခဏ ခြဲၾကည့္မိတယ္

ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူမအတြက္
မလိုအပ္ဆံုးလူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ
အလိုအေလွ်ာက္ သိလိုက္ရတဲ႔ အခ်ိန္မွာ
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔
ေရေ၀းတဲ႔ သစ္ပင္လို
တစ္ကိုယ္စာ အရိပ္ေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ ။

အခ်စ္တစ္ခုအတြက္
တစ္ဘ၀စာ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နဲ႔
အိပ္မက္ မက္ခဲ႔တာ
အခုမွ
ကိုယ္႔ဖာသာထိုးစိုက္မိတဲ႔ ဆူးကို
႐ူးသြပ္စြာ ခ်ိဳၿမိန္ရင္း
သူမရဲ႕ တစ္ဖတ္သတ္စီရင္ျခင္းမွာ
နာၾကည္းရေကာင္းမွန္း မသိတဲ႔
ဒဏ္ရာကို ခဏ ခဏ ခြဲၾကည့္မိတယ္ ။ ။

Read More...

လ ေရာင္ ဆာတဲ႔ ျမစ္

ေႏြးေထြး ခၽြန္ထက္
အလကၤာလက္ေခ်ာင္းကေလးေတြနဲ႔
ႏွလံုးသားကို ဟင္းလင္းျပင္ဖြင္႔ခဲ႔တဲ႔ ေကာင္မေလး

ငါ႔ရဲ႕ သာယာမႈလား
ခ်စ္သူရဲ႕ ပဥၥလက္လား
တစ္ခုခုကေတာ႔ မွားေနၿပီ ။

ေႏြးေထြး ခၽြန္ထက္
အလကၤာလက္ေခ်ာင္းကေလးေတြနဲ႔
ႏွလံုးသားကို ဟင္းလင္းျပင္ဖြင္႔ခဲ႔တဲ႔ ေကာင္မေလး
နာက်င္ခ်ိဳၿမိန္
က်ိန္စာကို မ်ိဳခ်ခဲ႔သူက ငါ
အခုေတာ႔
ေသရာပါ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔
အခ်ိန္မွန္ ဖ်ားတတ္ေနၿပီ ။

ၿပီးေတာ႔
တမ္းတ ေတြေ၀
သက္ျပင္းရွည္ အခါခါခ်ရေအာင္
ငါ႔ရဲ႕နားထဲကို
နယူတန္ရဲ႕ သီ၀ရီ ေလာင္းထည့္ေပးခဲ႔ ။

လြဲခ်င္ေတာ႔
ခ်စ္တယ္ဆိုတာ တစ္ခုတည္းနဲ႔ပဲ
လမ္းလြဲႀကီးမွာ ငုတ္တုတ္ထားခဲ႔တာေတာင္မွ
ခ်စ္သူ ျပန္လာမွာပါ လို႔
ငါက
ေလွနံ ဓားထစ္ မွတ္တုန္း ။ ။

ေႏြးေထြး ခၽြန္ထက္
အလကၤာလက္ေခ်ာင္းကေလးေတြနဲ႔
ႏွလံုးသားကို ဟင္းလင္းျပင္ဖြင္႔ခဲ႔တဲ႔ ေကာင္မေလး

ငါ႔ရဲ႕ သာယာမႈလား
ခ်စ္သူရဲ႕ ပဥၥလက္လား
တစ္ခုခုကေတာ႔ မွားေနၿပီ ။

ေႏြးေထြး ခၽြန္ထက္
အလကၤာလက္ေခ်ာင္းကေလးေတြနဲ႔
ႏွလံုးသားကို ဟင္းလင္းျပင္ဖြင္႔ခဲ႔တဲ႔ ေကာင္မေလး
နာက်င္ခ်ိဳၿမိန္
က်ိန္စာကို မ်ိဳခ်ခဲ႔သူက ငါ
အခုေတာ႔
ေသရာပါ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔
အခ်ိန္မွန္ ဖ်ားတတ္ေနၿပီ ။

ၿပီးေတာ႔
တမ္းတ ေတြေ၀
သက္ျပင္းရွည္ အခါခါခ်ရေအာင္
ငါ႔ရဲ႕နားထဲကို
နယူတန္ရဲ႕ သီ၀ရီ ေလာင္းထည့္ေပးခဲ႔ ။

လြဲခ်င္ေတာ႔
ခ်စ္တယ္ဆိုတာ တစ္ခုတည္းနဲ႔ပဲ
လမ္းလြဲႀကီးမွာ ငုတ္တုတ္ထားခဲ႔တာေတာင္မွ
ခ်စ္သူ ျပန္လာမွာပါ လို႔
ငါက
ေလွနံ ဓားထစ္ မွတ္တုန္း ။ ။

Read More...

ေျဖာင္႔ခ်က္

အဲဒီလို ခ်စ္လွစြာ ေၾကကြဲခဲ႔တဲ႔
ေ၀ဒနာ၀တ္စၤုသစ္ေတြ


ျပတင္း၀ကို မ်က္ႏွာအပ္ၿပီး
မ်က္၀န္းမွာ
၀မ္းနည္းျခင္းေတြ စိတ္ရွိလက္ရွိ စိုစြတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။

ခ်စ္သူ . . .
ငါက အၿမဲတမ္း ေရမရွိတဲ႔ ေခ်ာင္းတစ္စင္းပါ ။
မင္းအတြက္ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ
ကႏၱာရ ျခားထားတယ္ ။

ငါ႔ေရွ႕မွာ ၀ါၾကန္႔ၾကန္႔ျဖစ္ရပ္ေတြကလည္း
ရာသီဦးမွာ တဖြဲဖြဲေႁကြက်ခဲ႔ ။

စီးကရက္တစ္လိပ္လို ေလာင္ၿမိဳက္ေနၿပီး
ဘ၀ကို ျပာျဖစ္ဖို႔ ေစာင္႔ၾကည့္မိတဲ႔အထိ
မိုက္မဲမိတဲ႔ ေကာင္ပါ ။

အခုလည္း ေျခရာနဲ႔လိုက္ဖက္မႈမရွိတဲ႔ ခရီးအတြက္
ထီးတစ္လက္ျဖစ္မလာႏိုင္တဲ႔ မင္းကို
အတူတူေလွ်ာက္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင္႔မိတုန္း ။

အဲဒီလို ခ်စ္လွစြာ ေၾကကြဲခဲ႔တဲ႔
ေ၀ဒနာ၀တ္စၤုသစ္ေတြ
ငါ မင္းကို လြမ္းနာက်တိုင္း
ရင္ဘတ္မွာ ကပ္မိတယ္ဆိုတာ
၀န္ခံပါတယ္ ။ ။

အဲဒီလို ခ်စ္လွစြာ ေၾကကြဲခဲ႔တဲ႔
ေ၀ဒနာ၀တ္စၤုသစ္ေတြ


ျပတင္း၀ကို မ်က္ႏွာအပ္ၿပီး
မ်က္၀န္းမွာ
၀မ္းနည္းျခင္းေတြ စိတ္ရွိလက္ရွိ စိုစြတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။

ခ်စ္သူ . . .
ငါက အၿမဲတမ္း ေရမရွိတဲ႔ ေခ်ာင္းတစ္စင္းပါ ။
မင္းအတြက္ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ
ကႏၱာရ ျခားထားတယ္ ။

ငါ႔ေရွ႕မွာ ၀ါၾကန္႔ၾကန္႔ျဖစ္ရပ္ေတြကလည္း
ရာသီဦးမွာ တဖြဲဖြဲေႁကြက်ခဲ႔ ။

စီးကရက္တစ္လိပ္လို ေလာင္ၿမိဳက္ေနၿပီး
ဘ၀ကို ျပာျဖစ္ဖို႔ ေစာင္႔ၾကည့္မိတဲ႔အထိ
မိုက္မဲမိတဲ႔ ေကာင္ပါ ။

အခုလည္း ေျခရာနဲ႔လိုက္ဖက္မႈမရွိတဲ႔ ခရီးအတြက္
ထီးတစ္လက္ျဖစ္မလာႏိုင္တဲ႔ မင္းကို
အတူတူေလွ်ာက္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင္႔မိတုန္း ။

အဲဒီလို ခ်စ္လွစြာ ေၾကကြဲခဲ႔တဲ႔
ေ၀ဒနာ၀တ္စၤုသစ္ေတြ
ငါ မင္းကို လြမ္းနာက်တိုင္း
ရင္ဘတ္မွာ ကပ္မိတယ္ဆိုတာ
၀န္ခံပါတယ္ ။ ။

Read More...

ဘာမွမလိုဘူး

ကုန္ကုန္ေျပာမယ္
ငါ႔ကိုယ္ငါေတာင္
မင္းရွိေနတာေလာက္ မလိုဘူး

အိပ္မက္နဲ႔ညေရးက အစပ္အဟပ္မတည့္ဘူး
အလြမ္းက ေခါင္းေထာင္ ထ လာတယ္ ။

ငါ႔ကိုယ္ငါ
ထမင္းေမ႔ ဟင္းေမ႔ ေမ႔ေနသလိုတစ္ေလွ်ာက္လံုး
မင္းဆီမွာ ရွိေနတဲ႔ ငါ႔အေတြးေတြ
တစ္ေခါက္တစ္ခါမွ ျပန္မလာဘူး ။

ေန႔ေရာ ညပါ ဒီစိတ္နဲ႔
မင္းကိုခ်စ္တဲ႔ အမွတ္တံဆိပ္မွာ
က်န္တာ ဘာမွမလိုဘူး ။

ကုန္ကုန္ေျပာမယ္
ငါ႔ကိုယ္ငါေတာင္
မင္းရွိေနတာေလာက္ မလိုဘူး ။ ။

ကုန္ကုန္ေျပာမယ္
ငါ႔ကိုယ္ငါေတာင္
မင္းရွိေနတာေလာက္ မလိုဘူး

အိပ္မက္နဲ႔ညေရးက အစပ္အဟပ္မတည့္ဘူး
အလြမ္းက ေခါင္းေထာင္ ထ လာတယ္ ။

ငါ႔ကိုယ္ငါ
ထမင္းေမ႔ ဟင္းေမ႔ ေမ႔ေနသလိုတစ္ေလွ်ာက္လံုး
မင္းဆီမွာ ရွိေနတဲ႔ ငါ႔အေတြးေတြ
တစ္ေခါက္တစ္ခါမွ ျပန္မလာဘူး ။

ေန႔ေရာ ညပါ ဒီစိတ္နဲ႔
မင္းကိုခ်စ္တဲ႔ အမွတ္တံဆိပ္မွာ
က်န္တာ ဘာမွမလိုဘူး ။

ကုန္ကုန္ေျပာမယ္
ငါ႔ကိုယ္ငါေတာင္
မင္းရွိေနတာေလာက္ မလိုဘူး ။ ။

Read More...

မာယာ

မုန္တိုင္းအႀကိဳ ေလျပည္မ်ိဳးနဲ႔

မာယာ
ေနာက္ဆံုးေရွ႕က ညေန
မုန္တိုင္းအႀကိဳ ေလျပည္မ်ိဳးနဲ႔
ၿငိမ္သက္ျခင္း တစ္စြန္းတစ္စ
ထိန္၀ွက္ျခင္း ျပင္းျပင္းပ်ပ်
ငါလည္း . . .
မာနအထုပ္အပိုးေတြ
ျပင္ဆင္ၿပီး
အတၱခရီးႏွင္ေတာ႔မလို႔
ႏွလံုးသားကို လက္စတံုး
ေအာင္ပြဲရတဲ႔ စစ္ဘုရင္အၿပံဳးလို . . .
အသံုးခ်ေဗဒရဲ႕ ေမာဟေတြကို
အထက္ ေအာက္ ဆင္တူ
၀တ္ဆင္ထားရဲ႕ . . .
ႏွလံုးအိမ္ရဲ႕
အကာမ်ား
အခင္းမ်ား
အမိုးမ်ား
နားမရွိတဲ႔ နံရံမ်ားဆီ
အလုအယက္ ေျပးကပ္
အားလံုးပဲ . . .
ဟန္ေဆာင္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾက . . . ။ ။

မုန္တိုင္းအႀကိဳ ေလျပည္မ်ိဳးနဲ႔

မာယာ
ေနာက္ဆံုးေရွ႕က ညေန
မုန္တိုင္းအႀကိဳ ေလျပည္မ်ိဳးနဲ႔
ၿငိမ္သက္ျခင္း တစ္စြန္းတစ္စ
ထိန္၀ွက္ျခင္း ျပင္းျပင္းပ်ပ်
ငါလည္း . . .
မာနအထုပ္အပိုးေတြ
ျပင္ဆင္ၿပီး
အတၱခရီးႏွင္ေတာ႔မလို႔
ႏွလံုးသားကို လက္စတံုး
ေအာင္ပြဲရတဲ႔ စစ္ဘုရင္အၿပံဳးလို . . .
အသံုးခ်ေဗဒရဲ႕ ေမာဟေတြကို
အထက္ ေအာက္ ဆင္တူ
၀တ္ဆင္ထားရဲ႕ . . .
ႏွလံုးအိမ္ရဲ႕
အကာမ်ား
အခင္းမ်ား
အမိုးမ်ား
နားမရွိတဲ႔ နံရံမ်ားဆီ
အလုအယက္ ေျပးကပ္
အားလံုးပဲ . . .
ဟန္ေဆာင္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾက . . . ။ ။

Read More...

Sunday, December 28, 2008

သူ႔ေျခေထာက္အတြက္
သူ႔ဖိနပ္အတြက္
ေျမျပင္သက္သက္ ခင္းစရာမလို
“ၾကယ္ကို ၾကယ္နဲ႔ ရံမတဲ႔”


ေမွာ္ဆရာေရ . . .
စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္ရဲ႕ ရင္ဘတ္မွာ
၀ိၫာဥ္ကို ေကာနဲ႔ကပ္ၿပီး
လူျဖစ္ေအာင္ . . . ငါ အသက္သြင္းဖူးတယ္ ။

မီးျခစ္ေက်ာက္ကို
လက္သည္းနဲ႔ ပြင္႔ထြက္ေအာင္ေတာက္
မီးေတာက္ကို ခါးကလိမ္ခ်ိဳး
စီးကရက္ေသာက္ရင္း သူ . . . ေခ်ာင္းဆိုးဖူးတယ္ ။

သူ႔ေျခေထာက္အတြက္
သူ႔ဖိနပ္အတြက္
ေျမျပင္သက္သက္ ခင္းစရာမလို
“ၾကယ္ကို ၾကယ္နဲ႔ ရံမတဲ႔”

သံအိပ္မက္ႀကီးနဲ႔
ပင္လယ္ေရပြက္ထဲက . . . ည . . .
အားလံုးကို သူ . . . အပိုင္ရတယ္ . . . ။

ပထမေတာ႔ . . .
“လ”ကို ခိုစီး
ေကာင္းကင္ႀကီးနဲ႔ တြဲက
စကၠဴဂစ္တာတစ္လက္ ပိုက္ၿပီး
ေပ်ာ္လိုက္ရတာ . . . ။

ေနာက္မွ
စၾကာ၀ဠာရဲ႕
မဟာတြင္းနက္ထဲကို
လက္ခနဲ ခုန္ခ်
သူ . . . ဘယ္ဆီ က်သြားသလဲ ။

ကဲ . . . ေမွာ္ဆရာ . . .
အပိုင္းပိုင္းအတစ္တစ္
သကၠရာဇ္တို႔ မၿပိဳခင္မွာ . . .
“သုည”တစ္လံုးပဲရွိတဲ႔
သူ႔ရဲ႕ တယ္လီဖုန္းနံပါတ္ဆီ ဆက္ေပးပါ . . . ။

သူ႔ေျခေထာက္အတြက္
သူ႔ဖိနပ္အတြက္
ေျမျပင္သက္သက္ ခင္းစရာမလို
“ၾကယ္ကို ၾကယ္နဲ႔ ရံမတဲ႔”


ေမွာ္ဆရာေရ . . .
စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္ရဲ႕ ရင္ဘတ္မွာ
၀ိၫာဥ္ကို ေကာနဲ႔ကပ္ၿပီး
လူျဖစ္ေအာင္ . . . ငါ အသက္သြင္းဖူးတယ္ ။

မီးျခစ္ေက်ာက္ကို
လက္သည္းနဲ႔ ပြင္႔ထြက္ေအာင္ေတာက္
မီးေတာက္ကို ခါးကလိမ္ခ်ိဳး
စီးကရက္ေသာက္ရင္း သူ . . . ေခ်ာင္းဆိုးဖူးတယ္ ။

သူ႔ေျခေထာက္အတြက္
သူ႔ဖိနပ္အတြက္
ေျမျပင္သက္သက္ ခင္းစရာမလို
“ၾကယ္ကို ၾကယ္နဲ႔ ရံမတဲ႔”

သံအိပ္မက္ႀကီးနဲ႔
ပင္လယ္ေရပြက္ထဲက . . . ည . . .
အားလံုးကို သူ . . . အပိုင္ရတယ္ . . . ။

ပထမေတာ႔ . . .
“လ”ကို ခိုစီး
ေကာင္းကင္ႀကီးနဲ႔ တြဲက
စကၠဴဂစ္တာတစ္လက္ ပိုက္ၿပီး
ေပ်ာ္လိုက္ရတာ . . . ။

ေနာက္မွ
စၾကာ၀ဠာရဲ႕
မဟာတြင္းနက္ထဲကို
လက္ခနဲ ခုန္ခ်
သူ . . . ဘယ္ဆီ က်သြားသလဲ ။

ကဲ . . . ေမွာ္ဆရာ . . .
အပိုင္းပိုင္းအတစ္တစ္
သကၠရာဇ္တို႔ မၿပိဳခင္မွာ . . .
“သုည”တစ္လံုးပဲရွိတဲ႔
သူ႔ရဲ႕ တယ္လီဖုန္းနံပါတ္ဆီ ဆက္ေပးပါ . . . ။

Read More...

ဆရာတာရာမင္းေ၀ရဲ႕ ကဗ်ာပါ

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ
ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ နိဂံုးလို


အခုလို . . .
လွပေအးစက္ေနတဲ႔ညမွာပဲ
ငါ . . . ပ်ိဳးထားတဲ႔ ျမႏွင္းဆီဟာ
ၾကယ္တစ္ရာ ၿခံရံၿပီး ေၾကြက်သြားခဲ႔တယ္။

တိမ္လႊာမ်ဥ္းေကာတ္ေတြကလည္း
ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မီးအိပ္မက္မွာ
ေ႐ႊမ်က္ရည္ေတြ စိုလက္လာၿပီလို႔
မိႈင္းၫိဳ႕ေနတဲ႔ ေကာင္းကင္ႀကီးကို
တီးတိုး ေျပာၾကားလိုက္တယ္။

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ
ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ နိဂံုးလို
ေနာက္ဆံုးမွာ
မီးခိုးလံုးမ်ား ျဖစ္သြားေရာ႔မလား . . . လို႔
ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ၿပီး . . . ငါ စဥ္းစားဖူးတယ္။

လူငယ္တစ္ေယာက္ကို ျပဳစားဖို႔
အဘယ္ဘုရားထံ
နင္႔လက္ေတြ ျဖန္႔ကား ေတာင္းခံခဲ႔သလဲ . . .
ငါ႔ရာဇ၀င္ခပ္က်ဲက်ဲကို
ငရဲမီးထဲ တြန္းခ်လိုက္တယ္။

ေလာကဓံဦးတုန္းက
အလြန္အၾကဴးေသာက္ခဲ႔တဲ႔ . . . အရက္တစ္ခြက္
ခုမွ . . . စံပယ္႐ြက္ေတြေပၚ မူးလဲ
အသည္းကြဲတယ္ . . . ဆိုတာ
သီခ်င္းေလးေတြ တိုးတိုးညည္းရင္းက
ထိရွခဲ႔တဲ႔ . . . ေသြးမဲ႔ဒဏ္ရာတစ္ခ်က္ပါ။

သိုးေက်ာင္းသားရဲ႕ ခံႏိုင္ရည္္နဲ႔
နတ္ဘီလူးေတြရဲ႕ သတိရျခင္းမ်ိဳးက
ငါ႔ကို စိုးမိုးထားတယ္။

စက္႐ုပ္ကို ဒူးေထာက္က်ေစတဲ႔
နင္႔ရဲ႕ . . . မ်က္၀န္းစိမ္းေတြထဲမွာ
ငါ . . . ဘယ္လိုမွ ေမ႔လို႔မရတဲ႔
မဟာလကၤာ တစ္ပိုင္းတစ္စ . . . ရွိေနေလရဲ႕ . . . ။

အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ
ငါ . . . ျပန္လည္ခ်ည္ေႏွာင္ခဲ႔ပါ႔မယ္ . . .
ခ်စ္ေသာ . . . ဖဲႀကိဳး၀ါေလးရယ္ . . .
. . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . ။
အေရွ႕ေလေတြ တိုက္တုန္းက
ခါးကုန္းေနတဲ႔ ငါတို႔ရဲ႕ျမရာပင္အိုႀကီးဟာ
တုန္ရင္ခ်ည့္နဲ႔စြာ ယိမ္းထိုးေနေတာ႔တယ္ . . . ။

ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕စည္းအျပင္
ေႏွာင္းရိပ္ေတြ တလြင္လြင္နဲ႔
ထင္ေယာင္ထင္မွား
လမ္းေပၚမွာ ငါစဥ္းစားတာ . . .
နင္႔အေၾကာင္း . . . ေခါင္းစဥ္မ်ားစြာပါပဲ ။

ထိပ္ထားရယ္ . . .
အီဂ်စ္ျပကၡဒိန္ထဲက
မိုးတိမ္ေတြ ႐ြာမယ္႔ေန႔
နင္နဲ႔ငါ . . . ျပန္ဆံုေတြ႕ၾကရင္ . . .
ဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္ . . . ။

ငါက ဆပ္ျပာပူေဖာင္းကို ခိုစီးၿပီး
ျမင္းမိုရ္ေတာင္ႀကီးနဲ႔ တိုက္မိမွာ
စိုးရိမ္ရွာသူ မဟုတ္ခဲ႔ . . .
ဒါေပမယ္႕ . . .
ေလေပြလမ္းေၾကာင္းမ်ားမွာ
တုန္၀ါေဖ်ာ႔ေအး
“သစၥာ”ကို ပဲ႔တင္သံနဲ႔ ျပန္ေပးႏိုင္ခဲ႔သူ . . . ။

ငါ႕ကိုသတ္ . . . ငါ႔ရင္ဘတ္ကို ထိုးခြဲ ေဖာက္လွန္ၾကည့္
ငါ႔လက္သီးထဲမွာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားတဲ႔
သုညတစ္လံုးပဲ ရွိလိမ္႔မယ္ ။


၀ိုင္ယာႀကိဳးေတြ
“ေထာင္း”ခနဲ မီးပြင္႔ ျပတ္ေတာက္ၿပီး
႐ုတ္ခ်ည္း ေမွာင္အတိက်သြားတဲ႔
“အႏၶ”တို႔ရဲ႕ အိမ္အိုမွာ . . .
ေတေလပီသစြာ . . . ငါေနတယ္ ။

တိတ္ဆိတ္ . . . ျပာလဲ႔ေနတဲ႔ည
ေရတြင္းထဲ ေခါင္းငံု႔ၿပီး
“ . . . ” ကို ခ်စ္တယ္လို႔
ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္ . . . ဟစ္ေအာ္တမ္းတရတာ
ဘာေၾကာင္႔ပါလဲ . . . ။

“အံု႔ပုန္းခ်စ္” သီခ်င္းကို
မဆိုခ်င္ပဲ ဆိုရတာ
ေ႐ႊရည္စိမ္ထားတဲ႔ လက္ပစ္ဗံုးကို
ကိုက္မ်ိဳရသလိုပါပဲ . . . လို႔
အက္ကြဲေနတဲ႔ မယ္ဒလင္ႀကီးက . . .
ငါ႔ကို ေျပာျပတယ္ ။

အဲဒီလိုနဲ႔ . . .
မိုးကိုဆန္႔ေျမွာက္ထားတဲ႔
မမိႏိုင္ေသာ ကမ္းလက္ေတြဟာ
ဟိုး . . . အရင္တုန္းကလိုပဲ
ငါ႔ဆီမွာ . . . ေျမမႈန္ေတြ စြန္းထင္းလွ်က္ပါပဲေလ ။

လူဆိုတာ . . .
လင္းေ၀စိမ္းျမေနတဲ႔ ပန္းညမ်ားစြာထက္
သရဲေျခာက္ရာ ညတစ္ညကို . . . ပိုသတိရတတ္တယ္ . . . ။

ငါေသသြားခဲ႔လို႔ရွိရင္
ငါ႔ရဲ႕ သခ်ၤဳိင္းဂူမွာ
ၾကက္ေျခခတ္တစ္ခုကိုသာ
မွတ္တို္င္အျဖစ္ စိုက္ေပးထားပါ ။

တစ္ကယ္ေတာ႔ . . . အဲဒါဟာ
ငါသိသမွ် ေလာကဓမၼကို
အႂကြင္းမဲ႔ ေဖာ္ျပသြားျခင္းပဲ ျဖစ္လိမ္႔မယ္ ။


ဟိုးငယ္ငယ္ . . . ေက်ာင္းမေျပးတတ္ခင္တုန္းက
ခေရပြင္႔ျပထားတဲ႔ သခၤ်ာတစ္ပုဒ္
ငါ႔အေပၚ ခုန္အုပ္ၿပီး
မင္နီေတြ ရဲခနဲ သုတ္သြားဖူးတယ္ ။

ငါ . . . သတၱိေကာင္းကင္မွာ . . . နီလြင္ထစ္ခ်ဳန္း
တစ္ . . .
ႏွစ္ . . .
သံုး . . .
အနက္႐ိႈင္းဆံုး ထိုးက်ယ္ပစ္လိုက္တယ္ . . . ။

ထူးလွေတာ႔တယ္ေတာ႔လည္း မဟုတ္ပါဘူးေလ . . .
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာလူေတြရဲ႕
မဟာဘုတ္ေဗဒင္ထဲမွာမွ
ငါကလည္း “အဓိပတိဖြား” ျဖစ္ခ်င္ခဲ႔တာကိုး . . . ။

ေျမာက္ေလေသြးတိုင္း
ေမႊးျမတဲ႔ မ်က္ရည္နံ႔ေတြ
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ လာရာလမ္းမွာ
ခုထက္ထိ သင္းပ်ံ.ဆြတ္ေပေနတယ္ဆိုတာ
ဘယ္သူကမ်ား . . . မွ်ေ၀ခံစားခဲ႔သလဲ . . . ။

အိမ္အျပန္ ညမ်ားစြာမွာ
ဘယ္သူ႔မွ မေျပာခ်င္တဲ႔စကားေတြ ေပြ႕ပိုက္
ကိုယ္႔ကိုယ္ကို . . . “လူမိုက္” လို႔ ျပန္ေခၚခဲ႔ရတယ္ ။

၂၀၀၀ . . . ၂၀၀၆
ငါ႔ကဗ်ာေလးေတြ ေဆြးျမည့္ေၾကကြဲ
လမ္းေဘးအုတ္ခံုေပၚ လဲက်ေနတယ္ . . . ။

ႏွင္းမွ်ားတစ္လက္ရဲ႕ အဆိပ္နဲ႔
နိမိတ္မေကာင္းတဲ႔ ပံုျပင္
မျမင္ဘူးေသာ ေန႔မ်ား . . . ညမ်ား
ပိေတာက္ကိုင္းဖ်ားမွာ . . . ၀ပ္တြား စု႐ံုး
ငါ႔ကို . . . ခ်ည္ထံုးခဲ႔တာ . . .
(ခု . . . အခ်ိန္တိုင္ေအာင္ . . . )
အလင္းစိမ္းေတြ ရစ္ဖြာလို႔ . . . ။

ၿမိဳ႕ျပလမ္းေတြက ေတြ႕ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ဂ်စ္ပစီေတြလို
ျဖစ္ခဲ႔သမွ်ကို . . .
ရယ္ကာေမာကာ ျပန္ေျပာႏိုင္တဲ႔အက်င္႔ေလး
ေသြးေအးေအးနဲ႔ ႀကိဳးစားႏိုင္ခဲ႔ၿပီ . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေက်ာက္ေခတ္၊ ေၾကးေခတ္
ႏ်ဴကလီးယား ကင္ဆာ၊ အနာဂတ္ေခတ္
အားလံုးအတြက္
ေသခ်ာတဲ႔ငါ . . . ေၾကညာခ်က္ကေတာ႔
နင္႔ကို ထာ၀ရ ခ်စ္ေနမယ္ဆိုတာပါပဲ ။

ထိပ္ထားရယ္ . . .
ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ . . .
ဂႏၱ၀င္ ပန္းပုရပိုဒ္မွာ . . .
နန္းသံုးအကၡရာနဲ႔ ျခယ္မႈန္း
နင္႔နာမည္ေလး စာသံုးလံုးကို
စီရီ သီကံုးေပးခ်င္တယ္ . . . ။

နင္႔အေပၚထားတဲ႔ . . . ငါ႔ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ
မိုးေပၚကို ဦးေမာ႔ၿပီး
၀င္းပစြာ . . . လင္းျမတုန္ခါေနတဲ႔ . . .
ေ႐ႊ၀ါေရာင္ မီးေတာက္မီးလွ်ံလိုပါပဲ . . . ။

ေက်ာင္းေရွ.က စံပယ္႐ံုမွာ
ဗီးနပ္ရဲ႕ နကၡတ္တို႔ တလက္လက္ ျပာေ၀မႈန္သင္း
ေက်ာင္းခန္းတြင္းမွာ . . .
လမင္းေလး သာခဲ႔ဖူးတယ္ . . . ။

ခ်စ္ေသာ ေက်ာင္းသြားေဖာ္ရဲ႕
ပန္း႐ုပ္လႊာကို ေမွ်ာ္ေတြးရင္း
ေဆြးလ်ၫွိဳးေခြ . . . ေျဖမေျပသူေလး အထၳဳပတၱိ
ျမရာပင္ႀကီး သိပါတယ္ . . . ။

ကမၻာဦးလူသားတို႔လည္း (ဂူနံရံမွာ)
ငယ္ကၽြမ္းမ်က္ႏွာ ေ၀၀ါး
ပညာရွိႀကီးမ်ားရယ္ . . .
ပါဠိစာလံုးေတြနဲ႔
ငါ႔အေပၚ မဆံုးျဖတ္ပါနဲ႔ဦး . . . ။

“ခ်စ္သူကိုေတာင္ ခ်စ္တယ္ လို႔ မေျပာရဲတဲ႔ေကာင္
ရာစုတစ္ေထာင္ေနရစ္ခဲ႔ . . . ထိုသို႔ျဖင္႔ စကားမဲ႔ေစသတည္း ”
ျမရာပင္ႀကီးရဲ႕
ညည္းတြားသဲ႔သဲ႔ သန္းေခါင္ယံ
ငွက္ဆိုးအုပ္နဲ႔အတူ
႐ုတ္တရက္ လန္႔ပ်ံသြားတယ္ . . . ။

ခ်ိဳ႕တဲ႔ေသာဘ၀
ဆႏၵရဲ႕ မေျပလည္မႈ
အနီေရာင္မွတ္တမ္းတစ္ခုနဲ႔
ခ်စ္သူ႔အတြက္ ပန္းသစၥာ
ဪ . . . ငါ႔ကိုေလ
နားလည္ပါ . . . နားလည္ပါ
နားလည္စမ္းပါ . . . ။

အဲဒီေန႔ရက္ေတြမွာ မာရ္နတ္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္လက္က
အနက္ေရာင္ က်မ္းခ်က္တစ္ပိုဒ္ဟာ
ငါ႔ကို စီးနင္းတိုက္ခိုက္ဖို႔
ျမင္း ကႀကိဳးတို႔ကို ျပင္လို႔ “သ” လို႔ ေနခဲ႔ေပါ႔ ။

ဘာပဲေျပာေျပာ
ေ႐ႊနဲ႔ စပ္၀ယ္လို႔မရတဲ႔
ေနာက္ဆံုးက လူေတြရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳမွာ
သံမႈန္ေတြ ကပ္ပါေနေလရဲ႕
ငါ . . . ဘာကိုမွ မေၾကာက္ခဲ႔ဘူး ။

ေဟာဒီေလာကေတာက္ေလွ်ာက္
ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚက သုညနဲ႔စာရင္
ဗလာစာအုပ္ေပၚက သုညက ျမတ္တယ္တဲ႔
အဲဒီေအာ္သံကို ငါရယ္ေနခဲ႔တယ္ . . . ။

မင္းကေတာ႔ . . . ဘာလဲ လို႔
အႏၶေတြက ၀ိုင္းေမးေတာ႔
၁ . . . ၂ . . . ၃ . . . ၄ . . . ၅ . . .
ငါ . . . အကုန္စဥ္းစားတယ္ . . . ၆ . . . ၇ . . . ၈ . . . ၉ . . . ၀
တစ္ခုမွ မဟုတ္ဘူး . . . ငါ႔အတြက္ ဂဏန္းမရွိဘူး . . . ။

ေသြးနဲ႔ ယက္တဲ႔ ကတၱီပါစလို နီလႊရွင္းေတာက္
ေၾကာက္ခမန္းလိလိ လွပတဲ႔ ႏွလံုးသားဂီတသံစဥ္
ႏွင္းဆီ၀ိၫာဥ္မွာ တင္တဲ႔ကမၺည္း
လကြယ္ညေရာက္တိုင္း . . . ငါ ဂစ္တာတီးေနမယ္ ။

က်ဆံုးေတာ႔မယ္႔ စစ္သူရဲအိုက
ငယ္ဘ၀ကဓားနဲ႔ ခ်စ္သူကို
ျပင္းရွစြာ သတိရလိုက္သလိုမ်ိဳး
နင္႔ကိုငါ သတိရေနတယ္ . . . ။


ထိပ္ထားေရ . . .
ထိပ္ထားေရ . . .
ထိပ္ထားေရ . . .
သစ္ခုတ္သမားေတြမရွိတဲ႔ တိုင္းျပည္မွာ
ငါ . . . လယ္သမားျဖစ္ခ်င္တယ္
နင္ . . . ဘုရင္မ . . . လာမလုပ္ရဘူးေနာ္ ။

ေတာ္ေတာ္ၾကာ
တံစဥ္တစ္လက္ရဲ႕ က်င္႔၀တ္မွာ
သန္လ်က္အတြက္ ပန္းခူးခြင္႔မပါလို႔
႐ြာဇနပုဒ္ရဲ႕ မိုးေရထဲမွာ
ငါ . . . တစ္ေယာက္တည္း
မ်က္ရည္၀ဲေနရပါဦးမယ္ . . . ။

ငါကလည္း ခက္တယ္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ေနမ၀င္အင္ပါယာ
ဘယ္ဟာယူမလဲလို႔ ေမးလာခဲ႔ရင္
ဒုတိယအရာကို ငါ . . ျငင္းတယ္ . . . ။

အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ
ေမွာက္ထားတဲ႔ ငါ႔ရဲ႕ကံ႔ေကာ္႐ြက္ဖဲခ်ပ္ကေလးေတြ
ေလာကႀကီးကို အမွ်ေ၀ရင္း ေျမၿမိဳခံခဲ႔ရတာ . . .
ကာလမ်ားစြာ . . . ၾကာၿပီေကာေလ . . . ။

ေတာင္ညိဳမွာ ၿပိဳတဲ႔မိုးေတြ
နင္႔မ်က္ႏွာေလးကို တိုးသက္တဲ႔အခါ
ေတာင္ပင္လယ္က ေဗဒါေတြဟာ
ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္ . . . ။

ေဟး . . . ငါေျပာမယ္ . . .
အက္ဆစ္တိမ္ခိုး . . . တို႔
မုတ္သုန္ကို ႏိႈးပါ
ဒီလူဆိုးအတြက္လည္း မိုးၾကမ္းတို႔ တစ္စက္စက္႐ြာပါ . . . ။

မထိုက္တန္သူဆိုတာ လြင္႔ေမ်ာရမွာပါပဲ . . .
ခြဲခြါျခင္းဟာ ခရမ္းျပာက်ည္ဖူးကို
အဆိပ္ခ်ိဳေတြ လိမ္းသုတ္
ႏွလံုးသားတည့္တည့္ဆီ ခ်ိန္႐ြယ္ေမာင္းျဖဳတ္လိုက္တယ္ . . . ။

သက္ျပင္းေ၀ေ၀ခေရတို႔ ႏွင္းစက္ဖားလ်ား
မ်က္ရည္ကိုစားတဲ႔ ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ရာ စကားမဲ႔ည
ငါဟာ . . . ထက္ပိုင္းခ်ိဳးခံခဲ႔ရတဲ႔
တစ္ျခမ္းပဲ႔ “လ”ပဲျဖစ္တယ္ . . . ။

အိပ္မက္ထဲက ကမၻာစစ္လို
အ႐ိုးၿပိဳင္းၿပိဳင္းညေနအိုက
ေျမကို ရွိခိုး . . .
ျမဴခိုးတို႔ ေပ်ာင္းအိၫြတ္တြဲ
လူငယ္ဘ၀ရဲ႕ ညရိပ္တို႔ မႈန္ေ၀၀မ္းနည္းခဲ႔ရတယ္ ။

အခင္ဆံုးမျဖစ္ခဲ႔ေပမယ္႔
အခင္ဆံုးေတြအေၾကာင္းေျပာတိုင္း
သတိရမိေနက် သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီ
ငါ . . . မေရာက္ ေရာက္ေအာင္သြားမယ္ . . . ။

ၿပီးေတာ႔
ခ႐ိုခ႐ိုင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ
ကဗ်ာအေၾကာင္း စာအေၾကာင္းေတြေျပာရင္း
ကိုယ္႔ကိုယ္ကို . . . ျပန္လည္ဖန္ဆင္းပစ္မယ္ . . . ကြယ္ ။

အရက္သမားက
သူတစ္ပါးကို လြမ္းဆြတ္တာ ရယ္စရာမဟုတ္ပါဘူး
တစ္ရံတစ္ခါရဲ႕ ျပန္မလာတဲ႔သူကို သိၾကဖို႔ေကာင္းတယ္ . . . ။

ေလၫွင္းေလးေရ
ငါခ်စ္ျမတ္ႏိုးရတဲ႔ ကမၻာရဲ႕ထိပ္ထားကို
သူ႔ဆံႏြယ္ေလးေတြ ဖြားခနဲ လြင္႔၀ဲသြား႐ံု
တစ္ခ်က္ေလာက္ အံု႔သည္းတိုက္ခိုက္ေပးပါ . . . ။

ေလစီးထဲမွာ ဖြာႀကဲလွပေနရွာမယ္႔
သူ႔ရဲ႕ေကသာဆံျမကို
အေ၀းကေန ႐ိႈက္ေမႊးလြမ္းဆြတ္ပါရေစဦး . . . ေနာ္ . . . ။

အထီးက်န္ေတာင္ကို အုပ္စိုးဖို႔
နတ္ျပည္က ႐ြာခ်တဲ႔ ငါ႔အတြက္ . . .
အညတရမိုး . . . ေရ . . . ေနပါေစေတာ႔ ။

အဲဒီညဟာ
တစ္ျခမ္းပဲ႔ “လ” က အသက္ေပးၿပီး ကာကြယ္ခဲ႔ရတဲ႔
အလံမလဲမီ “ည” . . . ျဖစ္တယ္ ။

ခ်စ္သူကို ျမတ္ႏိုး႐ံုနဲ႔
အရာရာကို လက္ျဖန္႔မိုး ေစာင္႔ေရွာက္ခ်င္တဲ႔ လူငယ္
ခု . . . ႃခြင္းခ်က္နဲ႔ လက္နက္ခ်လိုက္ပါတယ္ . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ေတေလဘ၀ရဲ႕
ပထမဆုရအမွားေတြကို
လြယ္အိတ္ညိဳထဲ ထည့္ၿပီး
မီးအိမ္ လက္ဆြဲ
ရာဇ၀င္ထဲမွာ ခရီးဆက္ရဦးမယ္ ။

ထိပ္ထားေရ . . .
ကေခ်သည္တို႔ရဲ႕ ေတးေတြနဲ႔
ၿငိမ္းေအးေပ်ာ္႐ႊင္ . . . ထာ၀စဥ္ ခ်မ္းေျမ.ေစသား
ေကာင္းေသာ မိုးေသာက္ခ်ိန္၌လည္း
ၿငိမ္သက္တည္ၾကည္ေစ . . .
ငါ . . . ဆုေတာင္းေပးေနမယ္ . . . ။

ပန္းခူးရင္း . . .
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေနရင္း . . .
စကားေျပာရင္း . . .
သီခ်င္းေလးေတြ ဆိုရင္း . . .
မင္း . . . ငါ႔ကို . . . ေမ႔သြားမွာလား ? ။

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ
ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ နိဂံုးလို


အခုလို . . .
လွပေအးစက္ေနတဲ႔ညမွာပဲ
ငါ . . . ပ်ိဳးထားတဲ႔ ျမႏွင္းဆီဟာ
ၾကယ္တစ္ရာ ၿခံရံၿပီး ေၾကြက်သြားခဲ႔တယ္။

တိမ္လႊာမ်ဥ္းေကာတ္ေတြကလည္း
ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မီးအိပ္မက္မွာ
ေ႐ႊမ်က္ရည္ေတြ စိုလက္လာၿပီလို႔
မိႈင္းၫိဳ႕ေနတဲ႔ ေကာင္းကင္ႀကီးကို
တီးတိုး ေျပာၾကားလိုက္တယ္။

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ
ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ နိဂံုးလို
ေနာက္ဆံုးမွာ
မီးခိုးလံုးမ်ား ျဖစ္သြားေရာ႔မလား . . . လို႔
ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ၿပီး . . . ငါ စဥ္းစားဖူးတယ္။

လူငယ္တစ္ေယာက္ကို ျပဳစားဖို႔
အဘယ္ဘုရားထံ
နင္႔လက္ေတြ ျဖန္႔ကား ေတာင္းခံခဲ႔သလဲ . . .
ငါ႔ရာဇ၀င္ခပ္က်ဲက်ဲကို
ငရဲမီးထဲ တြန္းခ်လိုက္တယ္။

ေလာကဓံဦးတုန္းက
အလြန္အၾကဴးေသာက္ခဲ႔တဲ႔ . . . အရက္တစ္ခြက္
ခုမွ . . . စံပယ္႐ြက္ေတြေပၚ မူးလဲ
အသည္းကြဲတယ္ . . . ဆိုတာ
သီခ်င္းေလးေတြ တိုးတိုးညည္းရင္းက
ထိရွခဲ႔တဲ႔ . . . ေသြးမဲ႔ဒဏ္ရာတစ္ခ်က္ပါ။

သိုးေက်ာင္းသားရဲ႕ ခံႏိုင္ရည္္နဲ႔
နတ္ဘီလူးေတြရဲ႕ သတိရျခင္းမ်ိဳးက
ငါ႔ကို စိုးမိုးထားတယ္။

စက္႐ုပ္ကို ဒူးေထာက္က်ေစတဲ႔
နင္႔ရဲ႕ . . . မ်က္၀န္းစိမ္းေတြထဲမွာ
ငါ . . . ဘယ္လိုမွ ေမ႔လို႔မရတဲ႔
မဟာလကၤာ တစ္ပိုင္းတစ္စ . . . ရွိေနေလရဲ႕ . . . ။

အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ
ငါ . . . ျပန္လည္ခ်ည္ေႏွာင္ခဲ႔ပါ႔မယ္ . . .
ခ်စ္ေသာ . . . ဖဲႀကိဳး၀ါေလးရယ္ . . .
. . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . ။
အေရွ႕ေလေတြ တိုက္တုန္းက
ခါးကုန္းေနတဲ႔ ငါတို႔ရဲ႕ျမရာပင္အိုႀကီးဟာ
တုန္ရင္ခ်ည့္နဲ႔စြာ ယိမ္းထိုးေနေတာ႔တယ္ . . . ။

ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕စည္းအျပင္
ေႏွာင္းရိပ္ေတြ တလြင္လြင္နဲ႔
ထင္ေယာင္ထင္မွား
လမ္းေပၚမွာ ငါစဥ္းစားတာ . . .
နင္႔အေၾကာင္း . . . ေခါင္းစဥ္မ်ားစြာပါပဲ ။

ထိပ္ထားရယ္ . . .
အီဂ်စ္ျပကၡဒိန္ထဲက
မိုးတိမ္ေတြ ႐ြာမယ္႔ေန႔
နင္နဲ႔ငါ . . . ျပန္ဆံုေတြ႕ၾကရင္ . . .
ဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္ . . . ။

ငါက ဆပ္ျပာပူေဖာင္းကို ခိုစီးၿပီး
ျမင္းမိုရ္ေတာင္ႀကီးနဲ႔ တိုက္မိမွာ
စိုးရိမ္ရွာသူ မဟုတ္ခဲ႔ . . .
ဒါေပမယ္႕ . . .
ေလေပြလမ္းေၾကာင္းမ်ားမွာ
တုန္၀ါေဖ်ာ႔ေအး
“သစၥာ”ကို ပဲ႔တင္သံနဲ႔ ျပန္ေပးႏိုင္ခဲ႔သူ . . . ။

ငါ႕ကိုသတ္ . . . ငါ႔ရင္ဘတ္ကို ထိုးခြဲ ေဖာက္လွန္ၾကည့္
ငါ႔လက္သီးထဲမွာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားတဲ႔
သုညတစ္လံုးပဲ ရွိလိမ္႔မယ္ ။


၀ိုင္ယာႀကိဳးေတြ
“ေထာင္း”ခနဲ မီးပြင္႔ ျပတ္ေတာက္ၿပီး
႐ုတ္ခ်ည္း ေမွာင္အတိက်သြားတဲ႔
“အႏၶ”တို႔ရဲ႕ အိမ္အိုမွာ . . .
ေတေလပီသစြာ . . . ငါေနတယ္ ။

တိတ္ဆိတ္ . . . ျပာလဲ႔ေနတဲ႔ည
ေရတြင္းထဲ ေခါင္းငံု႔ၿပီး
“ . . . ” ကို ခ်စ္တယ္လို႔
ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္ . . . ဟစ္ေအာ္တမ္းတရတာ
ဘာေၾကာင္႔ပါလဲ . . . ။

“အံု႔ပုန္းခ်စ္” သီခ်င္းကို
မဆိုခ်င္ပဲ ဆိုရတာ
ေ႐ႊရည္စိမ္ထားတဲ႔ လက္ပစ္ဗံုးကို
ကိုက္မ်ိဳရသလိုပါပဲ . . . လို႔
အက္ကြဲေနတဲ႔ မယ္ဒလင္ႀကီးက . . .
ငါ႔ကို ေျပာျပတယ္ ။

အဲဒီလိုနဲ႔ . . .
မိုးကိုဆန္႔ေျမွာက္ထားတဲ႔
မမိႏိုင္ေသာ ကမ္းလက္ေတြဟာ
ဟိုး . . . အရင္တုန္းကလိုပဲ
ငါ႔ဆီမွာ . . . ေျမမႈန္ေတြ စြန္းထင္းလွ်က္ပါပဲေလ ။

လူဆိုတာ . . .
လင္းေ၀စိမ္းျမေနတဲ႔ ပန္းညမ်ားစြာထက္
သရဲေျခာက္ရာ ညတစ္ညကို . . . ပိုသတိရတတ္တယ္ . . . ။

ငါေသသြားခဲ႔လို႔ရွိရင္
ငါ႔ရဲ႕ သခ်ၤဳိင္းဂူမွာ
ၾကက္ေျခခတ္တစ္ခုကိုသာ
မွတ္တို္င္အျဖစ္ စိုက္ေပးထားပါ ။

တစ္ကယ္ေတာ႔ . . . အဲဒါဟာ
ငါသိသမွ် ေလာကဓမၼကို
အႂကြင္းမဲ႔ ေဖာ္ျပသြားျခင္းပဲ ျဖစ္လိမ္႔မယ္ ။


ဟိုးငယ္ငယ္ . . . ေက်ာင္းမေျပးတတ္ခင္တုန္းက
ခေရပြင္႔ျပထားတဲ႔ သခၤ်ာတစ္ပုဒ္
ငါ႔အေပၚ ခုန္အုပ္ၿပီး
မင္နီေတြ ရဲခနဲ သုတ္သြားဖူးတယ္ ။

ငါ . . . သတၱိေကာင္းကင္မွာ . . . နီလြင္ထစ္ခ်ဳန္း
တစ္ . . .
ႏွစ္ . . .
သံုး . . .
အနက္႐ိႈင္းဆံုး ထိုးက်ယ္ပစ္လိုက္တယ္ . . . ။

ထူးလွေတာ႔တယ္ေတာ႔လည္း မဟုတ္ပါဘူးေလ . . .
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာလူေတြရဲ႕
မဟာဘုတ္ေဗဒင္ထဲမွာမွ
ငါကလည္း “အဓိပတိဖြား” ျဖစ္ခ်င္ခဲ႔တာကိုး . . . ။

ေျမာက္ေလေသြးတိုင္း
ေမႊးျမတဲ႔ မ်က္ရည္နံ႔ေတြ
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ လာရာလမ္းမွာ
ခုထက္ထိ သင္းပ်ံ.ဆြတ္ေပေနတယ္ဆိုတာ
ဘယ္သူကမ်ား . . . မွ်ေ၀ခံစားခဲ႔သလဲ . . . ။

အိမ္အျပန္ ညမ်ားစြာမွာ
ဘယ္သူ႔မွ မေျပာခ်င္တဲ႔စကားေတြ ေပြ႕ပိုက္
ကိုယ္႔ကိုယ္ကို . . . “လူမိုက္” လို႔ ျပန္ေခၚခဲ႔ရတယ္ ။

၂၀၀၀ . . . ၂၀၀၆
ငါ႔ကဗ်ာေလးေတြ ေဆြးျမည့္ေၾကကြဲ
လမ္းေဘးအုတ္ခံုေပၚ လဲက်ေနတယ္ . . . ။

ႏွင္းမွ်ားတစ္လက္ရဲ႕ အဆိပ္နဲ႔
နိမိတ္မေကာင္းတဲ႔ ပံုျပင္
မျမင္ဘူးေသာ ေန႔မ်ား . . . ညမ်ား
ပိေတာက္ကိုင္းဖ်ားမွာ . . . ၀ပ္တြား စု႐ံုး
ငါ႔ကို . . . ခ်ည္ထံုးခဲ႔တာ . . .
(ခု . . . အခ်ိန္တိုင္ေအာင္ . . . )
အလင္းစိမ္းေတြ ရစ္ဖြာလို႔ . . . ။

ၿမိဳ႕ျပလမ္းေတြက ေတြ႕ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ဂ်စ္ပစီေတြလို
ျဖစ္ခဲ႔သမွ်ကို . . .
ရယ္ကာေမာကာ ျပန္ေျပာႏိုင္တဲ႔အက်င္႔ေလး
ေသြးေအးေအးနဲ႔ ႀကိဳးစားႏိုင္ခဲ႔ၿပီ . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေက်ာက္ေခတ္၊ ေၾကးေခတ္
ႏ်ဴကလီးယား ကင္ဆာ၊ အနာဂတ္ေခတ္
အားလံုးအတြက္
ေသခ်ာတဲ႔ငါ . . . ေၾကညာခ်က္ကေတာ႔
နင္႔ကို ထာ၀ရ ခ်စ္ေနမယ္ဆိုတာပါပဲ ။

ထိပ္ထားရယ္ . . .
ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ . . .
ဂႏၱ၀င္ ပန္းပုရပိုဒ္မွာ . . .
နန္းသံုးအကၡရာနဲ႔ ျခယ္မႈန္း
နင္႔နာမည္ေလး စာသံုးလံုးကို
စီရီ သီကံုးေပးခ်င္တယ္ . . . ။

နင္႔အေပၚထားတဲ႔ . . . ငါ႔ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ
မိုးေပၚကို ဦးေမာ႔ၿပီး
၀င္းပစြာ . . . လင္းျမတုန္ခါေနတဲ႔ . . .
ေ႐ႊ၀ါေရာင္ မီးေတာက္မီးလွ်ံလိုပါပဲ . . . ။

ေက်ာင္းေရွ.က စံပယ္႐ံုမွာ
ဗီးနပ္ရဲ႕ နကၡတ္တို႔ တလက္လက္ ျပာေ၀မႈန္သင္း
ေက်ာင္းခန္းတြင္းမွာ . . .
လမင္းေလး သာခဲ႔ဖူးတယ္ . . . ။

ခ်စ္ေသာ ေက်ာင္းသြားေဖာ္ရဲ႕
ပန္း႐ုပ္လႊာကို ေမွ်ာ္ေတြးရင္း
ေဆြးလ်ၫွိဳးေခြ . . . ေျဖမေျပသူေလး အထၳဳပတၱိ
ျမရာပင္ႀကီး သိပါတယ္ . . . ။

ကမၻာဦးလူသားတို႔လည္း (ဂူနံရံမွာ)
ငယ္ကၽြမ္းမ်က္ႏွာ ေ၀၀ါး
ပညာရွိႀကီးမ်ားရယ္ . . .
ပါဠိစာလံုးေတြနဲ႔
ငါ႔အေပၚ မဆံုးျဖတ္ပါနဲ႔ဦး . . . ။

“ခ်စ္သူကိုေတာင္ ခ်စ္တယ္ လို႔ မေျပာရဲတဲ႔ေကာင္
ရာစုတစ္ေထာင္ေနရစ္ခဲ႔ . . . ထိုသို႔ျဖင္႔ စကားမဲ႔ေစသတည္း ”
ျမရာပင္ႀကီးရဲ႕
ညည္းတြားသဲ႔သဲ႔ သန္းေခါင္ယံ
ငွက္ဆိုးအုပ္နဲ႔အတူ
႐ုတ္တရက္ လန္႔ပ်ံသြားတယ္ . . . ။

ခ်ိဳ႕တဲ႔ေသာဘ၀
ဆႏၵရဲ႕ မေျပလည္မႈ
အနီေရာင္မွတ္တမ္းတစ္ခုနဲ႔
ခ်စ္သူ႔အတြက္ ပန္းသစၥာ
ဪ . . . ငါ႔ကိုေလ
နားလည္ပါ . . . နားလည္ပါ
နားလည္စမ္းပါ . . . ။

အဲဒီေန႔ရက္ေတြမွာ မာရ္နတ္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္လက္က
အနက္ေရာင္ က်မ္းခ်က္တစ္ပိုဒ္ဟာ
ငါ႔ကို စီးနင္းတိုက္ခိုက္ဖို႔
ျမင္း ကႀကိဳးတို႔ကို ျပင္လို႔ “သ” လို႔ ေနခဲ႔ေပါ႔ ။

ဘာပဲေျပာေျပာ
ေ႐ႊနဲ႔ စပ္၀ယ္လို႔မရတဲ႔
ေနာက္ဆံုးက လူေတြရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳမွာ
သံမႈန္ေတြ ကပ္ပါေနေလရဲ႕
ငါ . . . ဘာကိုမွ မေၾကာက္ခဲ႔ဘူး ။

ေဟာဒီေလာကေတာက္ေလွ်ာက္
ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚက သုညနဲ႔စာရင္
ဗလာစာအုပ္ေပၚက သုညက ျမတ္တယ္တဲ႔
အဲဒီေအာ္သံကို ငါရယ္ေနခဲ႔တယ္ . . . ။

မင္းကေတာ႔ . . . ဘာလဲ လို႔
အႏၶေတြက ၀ိုင္းေမးေတာ႔
၁ . . . ၂ . . . ၃ . . . ၄ . . . ၅ . . .
ငါ . . . အကုန္စဥ္းစားတယ္ . . . ၆ . . . ၇ . . . ၈ . . . ၉ . . . ၀
တစ္ခုမွ မဟုတ္ဘူး . . . ငါ႔အတြက္ ဂဏန္းမရွိဘူး . . . ။

ေသြးနဲ႔ ယက္တဲ႔ ကတၱီပါစလို နီလႊရွင္းေတာက္
ေၾကာက္ခမန္းလိလိ လွပတဲ႔ ႏွလံုးသားဂီတသံစဥ္
ႏွင္းဆီ၀ိၫာဥ္မွာ တင္တဲ႔ကမၺည္း
လကြယ္ညေရာက္တိုင္း . . . ငါ ဂစ္တာတီးေနမယ္ ။

က်ဆံုးေတာ႔မယ္႔ စစ္သူရဲအိုက
ငယ္ဘ၀ကဓားနဲ႔ ခ်စ္သူကို
ျပင္းရွစြာ သတိရလိုက္သလိုမ်ိဳး
နင္႔ကိုငါ သတိရေနတယ္ . . . ။


ထိပ္ထားေရ . . .
ထိပ္ထားေရ . . .
ထိပ္ထားေရ . . .
သစ္ခုတ္သမားေတြမရွိတဲ႔ တိုင္းျပည္မွာ
ငါ . . . လယ္သမားျဖစ္ခ်င္တယ္
နင္ . . . ဘုရင္မ . . . လာမလုပ္ရဘူးေနာ္ ။

ေတာ္ေတာ္ၾကာ
တံစဥ္တစ္လက္ရဲ႕ က်င္႔၀တ္မွာ
သန္လ်က္အတြက္ ပန္းခူးခြင္႔မပါလို႔
႐ြာဇနပုဒ္ရဲ႕ မိုးေရထဲမွာ
ငါ . . . တစ္ေယာက္တည္း
မ်က္ရည္၀ဲေနရပါဦးမယ္ . . . ။

ငါကလည္း ခက္တယ္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ေနမ၀င္အင္ပါယာ
ဘယ္ဟာယူမလဲလို႔ ေမးလာခဲ႔ရင္
ဒုတိယအရာကို ငါ . . ျငင္းတယ္ . . . ။

အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ
ေမွာက္ထားတဲ႔ ငါ႔ရဲ႕ကံ႔ေကာ္႐ြက္ဖဲခ်ပ္ကေလးေတြ
ေလာကႀကီးကို အမွ်ေ၀ရင္း ေျမၿမိဳခံခဲ႔ရတာ . . .
ကာလမ်ားစြာ . . . ၾကာၿပီေကာေလ . . . ။

ေတာင္ညိဳမွာ ၿပိဳတဲ႔မိုးေတြ
နင္႔မ်က္ႏွာေလးကို တိုးသက္တဲ႔အခါ
ေတာင္ပင္လယ္က ေဗဒါေတြဟာ
ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္ . . . ။

ေဟး . . . ငါေျပာမယ္ . . .
အက္ဆစ္တိမ္ခိုး . . . တို႔
မုတ္သုန္ကို ႏိႈးပါ
ဒီလူဆိုးအတြက္လည္း မိုးၾကမ္းတို႔ တစ္စက္စက္႐ြာပါ . . . ။

မထိုက္တန္သူဆိုတာ လြင္႔ေမ်ာရမွာပါပဲ . . .
ခြဲခြါျခင္းဟာ ခရမ္းျပာက်ည္ဖူးကို
အဆိပ္ခ်ိဳေတြ လိမ္းသုတ္
ႏွလံုးသားတည့္တည့္ဆီ ခ်ိန္႐ြယ္ေမာင္းျဖဳတ္လိုက္တယ္ . . . ။

သက္ျပင္းေ၀ေ၀ခေရတို႔ ႏွင္းစက္ဖားလ်ား
မ်က္ရည္ကိုစားတဲ႔ ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ရာ စကားမဲ႔ည
ငါဟာ . . . ထက္ပိုင္းခ်ိဳးခံခဲ႔ရတဲ႔
တစ္ျခမ္းပဲ႔ “လ”ပဲျဖစ္တယ္ . . . ။

အိပ္မက္ထဲက ကမၻာစစ္လို
အ႐ိုးၿပိဳင္းၿပိဳင္းညေနအိုက
ေျမကို ရွိခိုး . . .
ျမဴခိုးတို႔ ေပ်ာင္းအိၫြတ္တြဲ
လူငယ္ဘ၀ရဲ႕ ညရိပ္တို႔ မႈန္ေ၀၀မ္းနည္းခဲ႔ရတယ္ ။

အခင္ဆံုးမျဖစ္ခဲ႔ေပမယ္႔
အခင္ဆံုးေတြအေၾကာင္းေျပာတိုင္း
သတိရမိေနက် သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီ
ငါ . . . မေရာက္ ေရာက္ေအာင္သြားမယ္ . . . ။

ၿပီးေတာ႔
ခ႐ိုခ႐ိုင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ
ကဗ်ာအေၾကာင္း စာအေၾကာင္းေတြေျပာရင္း
ကိုယ္႔ကိုယ္ကို . . . ျပန္လည္ဖန္ဆင္းပစ္မယ္ . . . ကြယ္ ။

အရက္သမားက
သူတစ္ပါးကို လြမ္းဆြတ္တာ ရယ္စရာမဟုတ္ပါဘူး
တစ္ရံတစ္ခါရဲ႕ ျပန္မလာတဲ႔သူကို သိၾကဖို႔ေကာင္းတယ္ . . . ။

ေလၫွင္းေလးေရ
ငါခ်စ္ျမတ္ႏိုးရတဲ႔ ကမၻာရဲ႕ထိပ္ထားကို
သူ႔ဆံႏြယ္ေလးေတြ ဖြားခနဲ လြင္႔၀ဲသြား႐ံု
တစ္ခ်က္ေလာက္ အံု႔သည္းတိုက္ခိုက္ေပးပါ . . . ။

ေလစီးထဲမွာ ဖြာႀကဲလွပေနရွာမယ္႔
သူ႔ရဲ႕ေကသာဆံျမကို
အေ၀းကေန ႐ိႈက္ေမႊးလြမ္းဆြတ္ပါရေစဦး . . . ေနာ္ . . . ။

အထီးက်န္ေတာင္ကို အုပ္စိုးဖို႔
နတ္ျပည္က ႐ြာခ်တဲ႔ ငါ႔အတြက္ . . .
အညတရမိုး . . . ေရ . . . ေနပါေစေတာ႔ ။

အဲဒီညဟာ
တစ္ျခမ္းပဲ႔ “လ” က အသက္ေပးၿပီး ကာကြယ္ခဲ႔ရတဲ႔
အလံမလဲမီ “ည” . . . ျဖစ္တယ္ ။

ခ်စ္သူကို ျမတ္ႏိုး႐ံုနဲ႔
အရာရာကို လက္ျဖန္႔မိုး ေစာင္႔ေရွာက္ခ်င္တဲ႔ လူငယ္
ခု . . . ႃခြင္းခ်က္နဲ႔ လက္နက္ခ်လိုက္ပါတယ္ . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ေတေလဘ၀ရဲ႕
ပထမဆုရအမွားေတြကို
လြယ္အိတ္ညိဳထဲ ထည့္ၿပီး
မီးအိမ္ လက္ဆြဲ
ရာဇ၀င္ထဲမွာ ခရီးဆက္ရဦးမယ္ ။

ထိပ္ထားေရ . . .
ကေခ်သည္တို႔ရဲ႕ ေတးေတြနဲ႔
ၿငိမ္းေအးေပ်ာ္႐ႊင္ . . . ထာ၀စဥ္ ခ်မ္းေျမ.ေစသား
ေကာင္းေသာ မိုးေသာက္ခ်ိန္၌လည္း
ၿငိမ္သက္တည္ၾကည္ေစ . . .
ငါ . . . ဆုေတာင္းေပးေနမယ္ . . . ။

ပန္းခူးရင္း . . .
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေနရင္း . . .
စကားေျပာရင္း . . .
သီခ်င္းေလးေတြ ဆိုရင္း . . .
မင္း . . . ငါ႔ကို . . . ေမ႔သြားမွာလား ? ။

Read More...

Wednesday, December 24, 2008

အျဖစ္ဆိုး

႐ိုးေျမက်ေပါင္းမလို႔
ရင္ခုန္ရည္႐ြယ္ဖူးေပမယ္႔ . . .


အခ်စ္တစ္ခုကိုပဲ
႐ူးမိုက္စြာ
ဦးခိုက္ခ်င္ေပမယ္႔ . . .
ငါ႔ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းလံုး
အဆိပ္လူးျမားေတြပဲ
စူးစိုက္၀င္ေနခဲ႔ . . . ။

႐ိုးေျမက်ေပါင္းမလို႔
ရင္ခုန္ရည္႐ြယ္ဖူးေပမယ္႔ . . .
အိပ္မက္မ်ားစြာဟာ
က်ိဳးေၾကမြ ေဟာင္းႏြမ္း . . .။

တစ္ေယာက္ေသာသူ . . .
ျမင္ခြင္႔သာေအာင္
ငါ႔ႏွလံုးသားထဲက
ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္အေပါင္းတို႔ကို
ရင္ဖြင္႔ကာ ျပခ်င္ေနမိလို႔ . . .

ဒီကဗ်ာကို . . .
သင္ . . . . . .
ရင္ျဖင္႔သာ . . .
. . . နာယူပါ . . . ။ ။

႐ိုးေျမက်ေပါင္းမလို႔
ရင္ခုန္ရည္႐ြယ္ဖူးေပမယ္႔ . . .


အခ်စ္တစ္ခုကိုပဲ
႐ူးမိုက္စြာ
ဦးခိုက္ခ်င္ေပမယ္႔ . . .
ငါ႔ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းလံုး
အဆိပ္လူးျမားေတြပဲ
စူးစိုက္၀င္ေနခဲ႔ . . . ။

႐ိုးေျမက်ေပါင္းမလို႔
ရင္ခုန္ရည္႐ြယ္ဖူးေပမယ္႔ . . .
အိပ္မက္မ်ားစြာဟာ
က်ိဳးေၾကမြ ေဟာင္းႏြမ္း . . .။

တစ္ေယာက္ေသာသူ . . .
ျမင္ခြင္႔သာေအာင္
ငါ႔ႏွလံုးသားထဲက
ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္အေပါင္းတို႔ကို
ရင္ဖြင္႔ကာ ျပခ်င္ေနမိလို႔ . . .

ဒီကဗ်ာကို . . .
သင္ . . . . . .
ရင္ျဖင္႔သာ . . .
. . . နာယူပါ . . . ။ ။

Read More...

Tuesday, December 23, 2008

ဒီကဗ်ာနဲ႔ ၀င္ေရာက္အားျဖည့္ေပးတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း

ကိုယ့္အလြမ္းေတြေၾကြက်ေနပံုမ်ား..တေဖြးေဖြးနဲ႕...
အေ၀းဆိုတဲ့အကြာအေ၀းက..သတိရမွဳကိုၾကိဳးနဲ႕သီဆြဲထားသလိုပဲ.....
ေကာင္ေလးေရ . . .
ဧရာ၀တီျမစ္ေရဟာ..ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္..ေျပာင္းျပန္မစီးဆင္းသလိုေပါ့..
ငါ့ရဲ႕အေ၀းျမိဳ႕ေလးမွာ၀ွက္ထားတဲ႕မင္းရဲ႕နွလံုးသားေပၚမွာလဲ
ငါဘယ္ေတာ့မွမစီဆင္းဘူး
တကယ္ေတာ့..
သတိရတယ္ဆိုတာထမ္းထားရသူသာေလးလံေၾကာင္းသိတဲ့အရာပါ...
ငါ့လိုပဲ..မင္းရဲ႕ရင္ထဲ....သတိရျခင္းေတြေလးလံေနရင္
ရန္ကုန္မွာနွင္ေတြက်သလိုပဲေပါ့...
ငါအရမ္းေပ်ာ္မိတယ္

ကိုယ့္အလြမ္းေတြေၾကြက်ေနပံုမ်ား..တေဖြးေဖြးနဲ႕...
အေ၀းဆိုတဲ့အကြာအေ၀းက..သတိရမွဳကိုၾကိဳးနဲ႕သီဆြဲထားသလိုပဲ.....
ေကာင္ေလးေရ . . .
ဧရာ၀တီျမစ္ေရဟာ..ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္..ေျပာင္းျပန္မစီးဆင္းသလိုေပါ့..
ငါ့ရဲ႕အေ၀းျမိဳ႕ေလးမွာ၀ွက္ထားတဲ႕မင္းရဲ႕နွလံုးသားေပၚမွာလဲ
ငါဘယ္ေတာ့မွမစီဆင္းဘူး
တကယ္ေတာ့..
သတိရတယ္ဆိုတာထမ္းထားရသူသာေလးလံေၾကာင္းသိတဲ့အရာပါ...
ငါ့လိုပဲ..မင္းရဲ႕ရင္ထဲ....သတိရျခင္းေတြေလးလံေနရင္
ရန္ကုန္မွာနွင္ေတြက်သလိုပဲေပါ့...
ငါအရမ္းေပ်ာ္မိတယ္

Read More...

Sunday, December 21, 2008

မ်ဥ္းၿပိဳင္

ပင္လယ္ရယ္ . . .
ေကာင္းကင္ရယ္ . . .
ေပါင္းစပ္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္မယ္႔အတူတူ
. . . . . . . . . . . . . . .

ျမဴႏွင္းရယ္ . . .
ေရာင္ျခည္ပ်ိဳးေနအလင္းရယ္ . . .
ေပါင္းစပ္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္မယ္႔အတူတူ
. . . . . . . . . . . . . . .

ေနမင္းရယ္ . . .
လမင္းရယ္ . . .
ေပါင္းစပ္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္မယ္႔အတူတူ
. . . . . . . . . . . .

ၾကယ္တံခြန္ရယ္ . . .
တိမ္မိုက္ေမွာင္ရယ္ . . .
ေပါင္းစပ္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္မယ္႔အတူတူ
. . . . . . . . . . . . . . .

ေ၀းၾကပါစို႔ ခ်စ္သူ
မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းနဲ႔
ပယ္လယ္မ်က္ႏွာျပင္
ထင္သေလာက္မွမနီးတာ

ပင္လယ္ရယ္ . . .
ေကာင္းကင္ရယ္ . . .
ေပါင္းစပ္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္မယ္႔အတူတူ
. . . . . . . . . . . . . . .

ျမဴႏွင္းရယ္ . . .
ေရာင္ျခည္ပ်ိဳးေနအလင္းရယ္ . . .
ေပါင္းစပ္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္မယ္႔အတူတူ
. . . . . . . . . . . . . . .

ေနမင္းရယ္ . . .
လမင္းရယ္ . . .
ေပါင္းစပ္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္မယ္႔အတူတူ
. . . . . . . . . . . .

ၾကယ္တံခြန္ရယ္ . . .
တိမ္မိုက္ေမွာင္ရယ္ . . .
ေပါင္းစပ္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္မယ္႔အတူတူ
. . . . . . . . . . . . . . .

ေ၀းၾကပါစို႔ ခ်စ္သူ
မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းနဲ႔
ပယ္လယ္မ်က္ႏွာျပင္
ထင္သေလာက္မွမနီးတာ

Read More...

႐ုပ္ေသး

လက္တစ္စံုရဲ႕
အယိမ္းအႏြဲ႕ေအာက္မွာ
လႈပ္ရွားခ်င္လို႔ . . .

လက္တစ္စံုရဲ႕
အယိမ္းအႏြဲ႕ေအာက္မွာ
ေခါင္းညိတ္နာခံခ်င္လို႔ . . .

လက္တစ္စံုရဲ႕
အယိမ္းအႏြဲ႕ေအာက္မွာ
အသက္၀င္ခ်င္လို႔ . . .

ေက်းဇူးျပဳၿပီး . . .
. . . . . . . . . . . . . . .
ငါ႔ကို . . .

အသက္သြင္းပါ ။ ။

လက္တစ္စံုရဲ႕
အယိမ္းအႏြဲ႕ေအာက္မွာ
လႈပ္ရွားခ်င္လို႔ . . .

လက္တစ္စံုရဲ႕
အယိမ္းအႏြဲ႕ေအာက္မွာ
ေခါင္းညိတ္နာခံခ်င္လို႔ . . .

လက္တစ္စံုရဲ႕
အယိမ္းအႏြဲ႕ေအာက္မွာ
အသက္၀င္ခ်င္လို႔ . . .

ေက်းဇူးျပဳၿပီး . . .
. . . . . . . . . . . . . . .
ငါ႔ကို . . .

အသက္သြင္းပါ ။ ။

Read More...

Friday, December 12, 2008

အဆိပ္ခြက္

အေသရရ အရွင္ရရ
အမွန္တရားဆိုတာကို
တန္ဖိုးထား ေလးစားျမတ္ႏိုးခဲ႔သူပါ
တစ္ခါမွ မမွန္ဖူးေပမယ္႔
ဒီတစ္ခါေတာ႔ မွားၾကည့္ပါရေစ

ဟီ႐ိုးရွီးမားေတာ႔မဟုတ္
ဒါေပမယ္႔
ငါ႔ႏွလံုးသား တေျမ႕ေျမ႕ေလာင္ၿမိဳက္ၿပီး
အရည္ေပ်ာ္က်

တံဆိပ္မကပ္ဘူး
မေၾကညာဘူး
အမွန္တရားအေၾကာင္း
ငါ႔ႏွလံုးေသြး ဆူပြက္ေနတဲ႔အေၾကာင္း

ဆူနာမီမဟုတ္ဘူး
ပုဂံငလ်င္မဟုတ္ဘူး
နန္းေတာ္ႀကီးတစ္ေဆာင္လံုး
ေရေအာက္ၾကမ္းျပင္ထိ
စုန္းစုန္းျမဳပ္ခဲ႔ရဖူးတယ္
ရပ္တည္ရာဟာ
ခ်ာခ်ာလည္ ရမ္းခါခဲ႔ရတယ္

တံဆိပ္မကပ္ဘူး
မေၾကညာဘူး
အမွန္တရားအေၾကာင္း
ငါ႔ႏွလံုးေသြး ဆူပြက္ေနတဲ႔အေၾကာင္း

ၾကက္ငွက္တုပ္ေကြးမဟုတ္ဘူး
ျပင္းထန္နမိုးနီးယားမဟုတ္ဘူး
ဦးေႏွာက္အေတြးေတြထိ ပိုး၀င္ခဲ႔လို႔
ငါ . . .
႐ူးခဲ႔ရတယ္

အေသရရ အရွင္ရရ
အမွန္တရားဆိုတာကို
တန္ဖိုးထား ေလးစားျမတ္ႏိုးခဲ႔သူပါ
တစ္ခါမွ မမွန္ဖူးေပမယ္႔
ဒီတစ္ခါေတာ႔ မွားၾကည့္ပါရေစ

အေသရရ အရွင္ရရ
အမွန္တရားဆိုတာကို
တန္ဖိုးထား ေလးစားျမတ္ႏိုးခဲ႔သူပါ
တစ္ခါမွ မမွန္ဖူးေပမယ္႔
ဒီတစ္ခါေတာ႔ မွားၾကည့္ပါရေစ

ဟီ႐ိုးရွီးမားေတာ႔မဟုတ္
ဒါေပမယ္႔
ငါ႔ႏွလံုးသား တေျမ႕ေျမ႕ေလာင္ၿမိဳက္ၿပီး
အရည္ေပ်ာ္က်

တံဆိပ္မကပ္ဘူး
မေၾကညာဘူး
အမွန္တရားအေၾကာင္း
ငါ႔ႏွလံုးေသြး ဆူပြက္ေနတဲ႔အေၾကာင္း

ဆူနာမီမဟုတ္ဘူး
ပုဂံငလ်င္မဟုတ္ဘူး
နန္းေတာ္ႀကီးတစ္ေဆာင္လံုး
ေရေအာက္ၾကမ္းျပင္ထိ
စုန္းစုန္းျမဳပ္ခဲ႔ရဖူးတယ္
ရပ္တည္ရာဟာ
ခ်ာခ်ာလည္ ရမ္းခါခဲ႔ရတယ္

တံဆိပ္မကပ္ဘူး
မေၾကညာဘူး
အမွန္တရားအေၾကာင္း
ငါ႔ႏွလံုးေသြး ဆူပြက္ေနတဲ႔အေၾကာင္း

ၾကက္ငွက္တုပ္ေကြးမဟုတ္ဘူး
ျပင္းထန္နမိုးနီးယားမဟုတ္ဘူး
ဦးေႏွာက္အေတြးေတြထိ ပိုး၀င္ခဲ႔လို႔
ငါ . . .
႐ူးခဲ႔ရတယ္

အေသရရ အရွင္ရရ
အမွန္တရားဆိုတာကို
တန္ဖိုးထား ေလးစားျမတ္ႏိုးခဲ႔သူပါ
တစ္ခါမွ မမွန္ဖူးေပမယ္႔
ဒီတစ္ခါေတာ႔ မွားၾကည့္ပါရေစ

Read More...

စံေတာ္ခ်ိန္

Hamster ေလး ဗိုက္ဆာေနပါတယ္