ငါ႔အခ်စ္ဟာ
လူ႔သမိုင္းရဲ႕ ဘယ္လိုေခတ္မ်ဳိးမွာမွ
အစားထိုးမရတဲ႔ ေကာင္းကင္ဆန္မႈနဲ႔ပါ။
ေသြး႐ူးေသြးတမ္းေတြ
ငါ႔ဆီက မေမွ်ာ္လင္႔ပါနဲ႔ေတာ႔
မင္းႏွလံုးသားဆီအေရာက္လာဖို႔အတြက္
အခက္ခဲဆံုးလမ္းကို ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ႔သမို႔
ငါဟာ
စစ္သူႀကီးဟန္နီေဘာလည္းဟုတ္ရဲ႕။
မစိုက္ပ်ိဳးရေသးတဲ႔
မ်ိဳးေစ႔ေတြကို ေစာင္႔ေရွာက္သလိုမ်ိဳး
ဘ၀ရဲ႕တန္ဖိုးေတြကို သယ္ေဆာင္ၿပီး
ငါေရာက္လာခဲ႔ရ။
အမွန္တရားရဲ႕ေနာက္
ဒုတိယေျမာက္က်ဆံုးသူဟာ ငါပါ။
ဒိုင္ႏိုေဆာေတြ
ဘာေၾကာင္႔မ်ိဳးတံုးခဲ႔ရတယ္ဆိုတာကို
လူေတြ အျငင္းပြားေနသလိုမ်ိဳးေပါ႔ေလ
ကမၻာေျမေပၚက
မသိမႈအားလံုးကို တင္စားဖို႔
ငါ႔ကို ေမြးဖြားခဲ႔သတဲ႔။
တကယ္႔ကို
ပါးပါးလႊာလႊာေလးလြဲေခ်ာ္ခဲ႔တာပါ
ဒါနဲ႔ပဲ တို႔တစ္ဘ၀လံုးေ၀းခဲ႔ၾကရ။
အနာဂတ္ဟာ
ဘယ္ေတာ႔မွ ငါ႔ဆီကိုေရာက္မလာႏိုင္ေတာ႔ဘူး
ငါ႔အခ်စ္ဟာ
လူ႔သမိုင္းရဲ႕ ဘယ္လိုေခတ္မ်ဳိးမွာမွ
အစားထိုးမရတဲ႔ ေကာင္းကင္ဆန္မႈနဲ႔ပါ။
စက္၀ိုင္းလိုပ်ံသန္းေနတဲ႔
အခ်ိန္ေတြရဲ႕ေလာင္ကၽြမ္းမႈထဲ
မေရရာတဲ႔ဘ၀ေတြကို ေပးဆပ္ရင္း
မင္းနဲ႔ငါ ေ၀းၾကရၿပီလား။
မခိုင္မာတဲ႔ထိပ္ဖ်ားေပၚမွာ ေျပာင္းျပန္လွန္ၿပီးစိုက္ထားတဲ႔
ပိရမစ္ႀကီးတစ္ခုလို
တဘိုင္းဘိုင္းလဲက်
သုညကို စက္၀ိုင္းနဲ႔လြဲမွားခဲ႔သူပါ။
ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာေတာ႔
ပင္လယ္ကမ္းေျခအတုတစ္ခုမွာ
ရမ္ပုလင္းအစစ္တစ္လံုးကို
ေမာ႔ေသာက္ပစ္လိုက္ရဲ႕။ ။
Sunday, May 17, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment